Art Kritik

 John E. Barrios Sinabi ng historyador at pilosopong si Michel Foucault na ang ‘moderno’ ay isang atityud na nagbibigay-halaga sa lohikal, rasyunal, at siyentipikong pananaw sa mundo. Sa kasaysayan ng art sa Pilipinas, ang salitang ‘moderno’ ay unang ikinabit sa painting na “The Builders” (1928) ni Victorio Edades, na siyang tumumba sa lahat ng may kinalaman sa ‘tradisyonal’ na art lalo na yaong impluwensiyado ni Fernando Amorsolo. (Isang penomena na maituturing na alingawngaw ng nangyari sa Europa nang isinapubliko ni Picasso ang kanyang “Les Demoiselles D’Avignon” noong 1907.) Ang tagumpay na ito ng ‘moderno’ kontra sa ‘tradisyonal’ ay siyang nag-akda ng hinaharap ng art sa isang bansang sa kasalukuyan ay maituturing na sabayan ang hindi patas na presensiya ng kulturang agrikultural, industriyalisadong kalungsuran, at umuusbong na maimpluwensiyang information-technology. Sa ganitong konteksto maipoposisyon ang art exhibit ng 12 batang artist na tinipon ng abstract artist at curat

 John E. Barrios   Sa tuwing may idinadaos na gradwasyon ay may naiaakdang kuwento. Kuwento ito ng mga taong nagtagumpay sa kanilang mga gawain. Sa pangkalahatan, kuwento ito ng mga estudyanteng nagsipagtapos sa kanilang mga akademikong kurso. Pero kuwento rin ito ng mga magulang na naririyan sa kanilang tabi para mairaos ang akademikong mga gawain. Kuwento ito ng mga guro na gumabay sa mga estudyante para maitulay ang mga kaalaman at kakayahang kanilang kakailanganin sa kolehiyo at sa kani-kanilang sariling buhay. Kuwento ito ng mga administrador at staff ng unibersidad na nagpapagalaw ng makinarya ng edukasyon. Kuwento ito ng mga tindera sa coop at cafeteria, ng mga dyanitor at dyanitres, at ng mga guwardiya. Mapapakinggan rin dito ang kuwento ng valedictorian, ni Kate Margarette Hautea, kung paano niya—kasama ang kanyang mga kaklase—binigyang pakahulugan ang gasgas nang kasabihang “burning the midnight candle,” na nagkaroon pa ng dagdag na kahulugan dahil sa kanilang kinakahar

 John E. Barrios Hindi lang lugar o espasyo ang mahalaga sa paggawa ng street art. Mahalaga rin ang pagbibigay-konsiderasyon sa bilis ng takbo ng sasakyan at galaw ng tao sa pagpili ng mga imaheng ipipinta sa street art. Dito masasabing nagtagumpay ang mga ipinintang imahen sa pedestrian overpass na nasa kahabaan ng Benigno Aquino Avenue, malapit sa Monkey Grounds. Kapansin-pansin sa mga imahen dito ang paggamit ng geometric forms na lumilikha ng ilusyon ng gumagalaw na mga anyo at linya. Ginamit ang mga ito para isalarawan ang mga nagtataasang gusali, ang mga landscape ng lungsod: iba’t ibang elementong bumubuo rito tulad ng mga hugis ng gusali, bubong, pintuan, bintana, tubo, at iba pa. (Naisalarawan din ang panoramikong tanawin ng bundok at araw sa isang bahagi.) Sa pagitan ng dalawang matataba at kongkretong haligi, ang kilid na bahagi ng lalakarang komukonekta sa dalawa ay pininturahan naman ng monochromatic blue sa anyo ng sumasayaw-sayaw na tubig at kung saan nakahilira ang mg