Art Kritik

 John E. Barrios Ang karanasan ang karaniwang nagiging paksa ng pagpipinta gamit ang estilo ng ekspresyonista. Dito lubhang napakahalaga ng ipinintang mukha at katawan at kung paano ang mga ito ‘nakikipag-usap’ sa kaligiran ng painting—sa kaso ni Ronnie Granja, sa kanyang ikatatlong solo show na Tamwa (Hunyo 17 – Hulyo 17 sa Puluy-an Art Gallery), ang boarding house noong panahong hindi pa uso ang teknolohiya ng social media at hindi pa malakas ang feminismo. Ang pagbabalik sa nakaraan ay nagiging posible gamit ang memorya. Ang memorya ay masasabing ang hindi kumpletong paglalarawan ng nakaraan. Maliban sa kakulangan ng detalye, pinipili lamang ng isipan ang mga bahaging mayroong ‘mahalagang ambag’ sa paghubog ng naratibo. Sa kaso ni Granja, ang naratibo ng isang binata at estudyanteng nagkaroon ng bahagi sa espasyo ng boarding house. Ginamit ni Granja ang talinghaga (trope) ng binata at ang kamalayan ng binata (na maaaring siya rin) para balikan ang nakaraan at espasyo ng board

 John E. Barrios   Ang pagkakaroon ng buhangin ay maituturing na biyaya sa mga sand artist. Pero ang pagkakaroon ng maputi at mapinong buhangin ay maituturing na dobleng biyaya dahil ang materyal na ito ay siyang dahilan kung bakit dinadayo ng maraming turista ang isla ng Boracay. At itong buhangin ring ito na ginawang sand sculpture ng mga artist ng Boracay ang naging agaw-pansin sa mga turista noong mga taon bago pa dumating ang Covid 19 pandemic. Ngunit hindi na ngayon. Kahit halos pabalik na sa normal na buhay ang sikat na isla. Wala nang makikitang sand sculptures sa puting baybayin ng Boracay tuwing hapon dahil ipinagbawal na ng lokal na pamahalaan ng isla. Maliban na lamang kung mayroong mga espesyal na okasyon at pagkakataon na naiimbitahan ang mga artist na gumawa nito o makakuha sila ng permit na nagkakahalaga P2,500.00 (ayon sa isang artist) na para lamang sa loob ng isang araw. Makikita na lamang sila sa hilaga at mabatong dulo ng isla at kung saan kakaunti ang nakarara